کاربردهای بالینی فن آوری کپسولاسیون سلولی در انتقال دارو و سلول

مقدمه: کپسوله کردن سلول، روشی است که به منظور محبوس کردن سلول ها در داخل پلیمرهای نیمه تراوا استفاده می شود. به دلیل نیمه تراوا بودن این پلیمرها، اکسیژن و مواد مغذی مورد نیاز سلول ها می توانند عبور کنند، اما سلول های سیستم ایمنی که می توانند سبب رد سلول های پیوند شده شوند، قادر به عبور نمی باشند. از زمان ابداع مفهوم کپسولاسیون سلولی، بسیاری از دانشمندان از این فن آوری بیوتکنولوژی به عنوان یک جایگزین امیدوار کننده برای محافظت از سلول های پیوندی در مقابل پاسخ ایمنی میزبان یاد می کنند. انگیزه ی اصلی ایجاد این روش، غلبه بر مشکلات موجود در رد پیوند است و در نتیجه، نیاز به استفاده ی طولانی مدت از داروهای سرکوب کننده ی سیستم ایمنی پس از پیوند عضو کاهش می یابد. در این مقاله، با جستجو در مقالات منتشر شده سعی شد مرور گذرایی بر تکنولوژی کپسولاسیون سلولی و کاربردهای آن در زمینه ی انتقال دارو و سلول جهت کاربردهای درمانی انجام شود. روش ها: جستجوی سایت pubmed به منظور یافتن مقالات مرتبط انجام شد. تنها از مقالات انگلیسی استفاده شد. یافته ها: جنبه های مختلف تکنیک کپسولاسیون سلول در زمینه ی درمان بیماری ها، پیش زمینه ی تاریخی، یافته های پژوهشی و پارامترهای مهم دخیل در این روش، به صورت اجمالی بررسی شده است. نتیجه گیری: ویژگی های فن آوری کپسوله کردن سلول ها این اجازه را می دهد که بتوان از این فن آوری زیستی برای دارورسانی یا تحویل سلول استفاده کرد. در فن آوری کپسولاسیون سلولی، سلول های کپسوله شده، به عنوان کارخانه های سنتز کننده ی مولکول های درمانی مورد نظر عمل می کنند. با نگاه به آینده، انتظار می رود سلول درمانی با استفاده از کپسوله کردن سلول ها در داخل پلیمرهای نیمه تراوا، به طور قابل توجهی پیشرفت نماید. پتانسیل ذاتی و اثربخشی این تکنیک در زمینه ی محبوس سازی سلول ها با رونق گرفتن مهندسی بافت و پزشکی احیا کننده، به طور چشم گیری افزایش خواهد یافت.